Półmaraton Marzanny 2015

Za mną kolejny półmaraton, niezapomniane emocje, pokonane słabości (mogłabym tak wymieniać w nieskończoność), jednak poprawy czasu nie było. Może dlatego, że od 16 kilometra biegłam z bólem kolana przy niskiej temperaturze i mówiłam sobie, że przy kolejnym podbiegu zatrzymam się, bo inaczej skończy się to głośnym płaczem. Nie stało się tak, ponieważ wszystko się zaczyna i układa w głowie na dalszej pozycji jest Twoje ciało i faktycznie tak się stało. Pozostałe 5 kilometrów przebiegłam najlepiej, jak potrafiłam. Najlepszą nagroda, jaką mogłam zdobyć to telefon od rodziców, pytających się: "Dziecko, czasy przychodziły na bieżąco, ale tata mówił, że coś słabo Ci poszło na te 10 kilometrów". No uwielbiam ich :) Druga, to obecność ukochanego chłopaka, najwierniejszego kibica, który od samego początku trzymał za mnie kciuki. Stojąc na starcie, nic tak nie dodaje otuchy, jak wiadomość: Dla mnie już jesteś zwycięzcą.
Cieszę się, że sezon rozpoczęty, słońce świecie za oknami, a ja przygotowuję się do niedzielnego startu w Warszawie.
Podsumowanie:
Czas: 1:51:44
Klasyfikacja generalna: 1785 na 3249
Klasyfikacja kobiet 198 na 741
K18: 70 na 262

M.

Listy, półmaratony.

Ponownie na początku stycznia zrobiłam listę rzeczy, których muszę dokonać w tym roku. Kartka zapełniona noworocznym celami zawieruszyła się w stosie zeszytów i notatek, aż do poprzedniego tygodnia.  Jeżeli myślicie, że na tym skrawku papieru nie było nic ciekawego, to macie rację.  Standardowe życzenia: przebiec w tym roku cztery półmaratony i jeden maraton w odpowiednich czasach. Oczywiście było tych życzeń dużo więcej lecz te biegowe, nie ukrywam są dla mnie bardzo ważne.  O wystartowaniu w Półmaratonie Marzanny w Krakowie zdecydowałam już dawno. Cieszę się, jak dziecko na myśl o tym, że ponownie stanę na linii startu z innymi biegaczami. Jednak emocję, jakie towarzyszą na mecie, tego nie da się opisać, to trzeba przeżyć na własnej skórze. 

Wiecie co, jest to podobne do uczucia, kiedy bez żadnej przerwy przebiegasz kilometr. Tak, zdecydowanie lubię powracać do początków. Nie ma nic lepszego, kiedy patrzysz na ścianę i na medale, które są ukoronowaniem Twojej ciężkiej pracy, licznych wyrzeczeń. Jednak oprócz krążka metalu, ważniejsze jest to, co pozostało Ci w pamięci, ta satysfakcja, że w sumie można wszystko, że wszystko siedzi w głowie. Pewnie bez niej nie zdecydowałabym się na kolejny półmaraton, który odbywa się tydzień później, czyli PZU Półmaraton Warszawski. Najpiękniejsze jest to, że właśnie od Fundacji Maraton Warszawski zaczęła się moje przygoda z bieganiem. Zaczynałam jako wolontariusz, a teraz stanę z numerem startowym na koszulce i pobiegnę ulicami miasta w którym mieszkam, studiuję, żyję. Czy może być lepiej? Za oknem wiosna, więc nie pozostaję mi nic innego jak wypić poranną kawę, spakować plecak, założyć najwygodniejsze trampki i ruszyć na uczelnię. 

Co na wieczór? 

Tak, nie pomyliłeś się. 

Bieganie.

Cel: 15 kilometrów. 

Miłego, słonecznego dnia!

M.

22.03- Półmaraton Marzanny

29.03- PZU Półmaraton Warszawski